Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Επιστολή στον Τζίμη Πανούση

Ως χαρακτήρας καμιά φορά μπορώ να γίνω υπερβολικός...

Πρόσφατα σε μια συζήτηση, μια φίλη με παρακίνησε στα αστεία, να κάνω μια εκπομπή (όπως του Ponzi) και να ανεβάζω επιστολές κριτικής για διάφορα δημόσια πρόσωπα. Εδώ λοιπόν θα της κάνω το χατήρι απευθύνοντας αυτή την επιστολή στον Τζίμη Πανούση για την προ ημερών συμμετοχή του στην εκπομπή της Ελληνοφρένειας. 


Φίλε Τζίμη


Είναι κάτι πρόσωπα, σαν την Ρούλα από εκείνο το ριάλιτι (που έψαχνε τον Φρανκ), που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τα εμφανίζουν στα μέσα. Το πρόβλημα δεν είναι κατά κύριο λόγο ότι δεν μου αρέσουν αυτά που λένε, αλλά ότι είναι "γερασμένα" και βαρετά. Ένα από αυτά, θεωρώ κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι είσαι κι εσύ. 

Σε άκουσα τις προάλλες στην Ελληνοφρένεια και θύμωσα μαζί σου. Δεν θύμωσα γιατί δεν συμφωνούσα με αυτά που είπες, αλλά γιατί Τζίμη, δεν κράτησες την υπόσχεση που μου έδωσες όταν ήμουν στα 16 μου. Τότε που λες, καθόμουνα στο "καπνιστήριο" του σχολείου και έφτυνα χαρτάκια στις συμμαθήτριές μου. Διάβαζα και λίγο, ξέρεις "για να μην γίνω σκουπιδιάρης άμα μεγαλώσω" και τότε, την εποχή του "Ρόδον", κάναμε μια συμφωνία. Εσύ λέει θα τραγούδαγες αυτές τις κοπροστομίες σου που με κάναν να γελάω και εγώ θα σε άκουγα και θα γέλαγα μαζί σου. Τι τα θες όμως ρε Τζίμη; Ο tempora o mores, μου έμαθε η κυρία Λουκία στα Λατινικά... Εσύ ξεκίνησες να πολιτικολογείς και να το σοβαρεύεις. Διεκδίκησες να μου απευθυνθείς πολιτικά, από διάφορα μικρόφωνα που σε άκουσα, και άρα να απευθυνθείς στη λογική μου. 

Φάουλ! Τη λογική μου δεν την σπαταλάω σε "ρομπέν των χαζών". Μεγάλωσα, κι ενώ σαν τους Manowar αποφάσισα με μια νοσταλγία να σε βάλω στο συρτάρι, εσύ τσούπ ! Σαν το μαϊντανό! Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξέρω πια ότι ο αυνανισμός δεν τυφλώνει, τυφλώνει όμως το χρήμα.. Κι από αυτό μαθαίνω έχεις περισσότερο από εμένα. Μην επιχειρείς να έρθεις στο επίπεδό μου Τζίμη. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς γιατί ούτε αυτό καταλαβαίνεις, ούτε εμένα, ούτε τις ανάγκες μου. Διαφορετική "ταξική συνείδηση" μου είπανε το λένε. 

Δεν βαριέσαι. 

Επειδή όμως όταν απευθύνεσαι σε μένα πολιτικά και με εξισώνεις με τον νεοναζί Χρυσαυγίτη, μπερεδεύεις εκείνα τα μάλλον ευτραφή, μπούτια σου, θέλω να σου πω κι αυτό: Ζώντας στα βόρια προάστια, γράφοντας "τραγούδια" που ισοδυναμούν με τα αμερικανικά fart jokes και έχοντας την ανάλογη ταξική συνείδηση, για εμάς τους παλιούς έφηβους- νυν εργαζόμενους με 3 και 60- μας έγινες βαρετός και κουραστικός. Και ξέρεις γιατί; Γιατί εμείς αγανακτούμε και ελάχιστη διάθεση έχουμε να διασκεδάσουμε μέσα στο "λάκκο με τα κωλοδάχτυλα"... 


Μετά τιμής

 ΥΓ: Απορώ με το ΚΚΕ που σου απάντησε. Δεν πήγαιναν καλύτερα για ψάρεμα αμμοπέστροφας;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου