Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Ο Μανώλης Γλέζος και οι Κόκκινοι Χμερ


Ένα ακόμα θέμα που μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση μετά τις δηλώσεις Γλέζου είναι ο τρόπος (και φυσικά η εμπεριεχόμενη ηθική) με τον οποίο τον αντιμετώπισαν οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι διάφοροι ψηφοφόροι και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αν άκουγα κάτι τακτικά όλα τα χρόνια της ενσυνείδητης πολιτικής μου ζωής, από τα μέλη του Συνασπισμού και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ, αν υπήρχε κάτι που γράφηκε και ξαναγράφηκε στα όργανα και τα φυλλάδιά τους είναι: " Οι σταλινικές δομές και η αντιδημοκρατική λειτουργία των οργανώσεων του ΚΚΕ". Ωκεανοί μελάνης χύθηκαν για να πουν ότι όσοι εκφράζουν διαφωνίες ή προβληματισμούς με το ΚΚΕ, στηλιτεύονται, διώχνονται και εξοβελίζονται από το ΚΚΕ, είτε αυτοί είναι φίλοι, είτε μέλη του. 

Για να μην μιλήσω για τις ανιστόρητες αρλουμπαρίες που έγραφαν κατά καιρούς για στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μπούλκες επί Εμφυλίου...


Το θέμα όμως εδώ είναι η δική τους αντιμετώπιση στον σύντροφό τους Μανώλη Γλέζο, σχετικά με την πρόσφατη διαφωνία του. Ας δούμε μερικά τους σχόλια.

  • Σε non paper της κυβέρνησης, ως απάντηση στο Μανώλη Γλέζο, αναφέρεται ότι «Είναι πιθανόν ο Μανώλης Γλέζος να μην είναι καλά πληροφορημένος για τη σκληρή και επίπονη διαπραγμάτευση η οποία συνεχίζεται». Το παραπάνω σαφέστατα "αδειάζει" τον Μανώλη Γλέζο πολιτικά. Παραπέμπει στην ικανότητά του να αντιλαμβάνεται και να ενημερώνεται για τα τεκταινόμενα. 
  • Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το θέμα, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, υπουργός Επικρατείας, για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου, δήλωσε: «Η Ευρώπη παρακολουθεί με ανακούφιση την απομόνωση των ακραίων φωνών της λιτότητας στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τη συμφωνία στο Eurogroup, ενώ παράλληλα πάνω από το 80% του ελληνικού λαού στηρίζει τη διαπραγμάτευση. Την ώρα, λοιπόν, που η δύσκολη μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη περιμέναμε μια πιο δίκαιη και νηφάλια αποτίμηση από ένα στέλεχος της εμπειρίας και της διαδρομής του Μανώλη Γλέζου». Άρα ο Μανώλης Γλέζος δεν ήταν ούτε πληροφορημένος, ούτε νηφάλιος, ακριβώς επειδή διαφώνησε. 
  • Σε ανάρτησή του στο Twitter o Δημήτρης Παπαδημούλης αναφέρει: 

Το κλασικό δηλαδή σχήμα: "Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας, είναι εναντίον μας" εκφρασμένο με το γάντι και πασπαλισμένο με πολιτικό πολιτισμό.



    • Σε κείμενό του ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χάρρυ Κλυνν αναφέρει: «Βλάπτεις, δυστυχώς, σοβαρά την Αριστερά σύντροφε, την τραυματίζεις, κι εκεί που είναι να σηκωθεί για να σταθεί στα πόδια της, μπανγκ-μπανγκ την ξαναρίχνεις στο χώμα. Κουράστηκαν οι πολίτες να ακούνε πόσο δίκαιο έχεις εσύ και πόσο άδικο έχουν οι άλλοι… Πόσο «ήρωας» είσαι εσύ και πόσο δεν είναι οι άλλοι». Τάδε έφη ο πάτρωνας και εκφραστής της Αριστεράς Χάρρυ Κλυνν...

    Και μετά τη ραφιναρισμένη αντίδραση τύπου Κόκκινων Χμερ από μεριάς στελεχών, ας πάμε να δούμε και μερικά σχόλια ψηφοφόρων και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ (από ότι υποθέτω από τα λεγόμενά τους) : 




    Στο Βήμα








    Και έχει πολλά ακόμα για να γράφουμε για ώρες. Άραγε πόσοι από αυτούς να ψήφιζαν το 2008 Γιωργάκη Παπανδρέου για να φύγει η Δεξια; 


    Και το καλύτερο για το τέλος. Η τρολιά της ημέρας. Το σχόλιο του φίλου του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Ζουγανέλη

    «Σεβαστέ και αγαπημένε πατριώτη και αγωνιστή Μανώλη Γλέζο. ΕΣΥ ξέρεις καλύτερα απ όλους μας οτι η πολιτική εκτός όλων των άλλων είναι και τέχνη του συμβιβασμού. Κάνε μας να χαρούμε με τις επιτυχίες μη μας γυρνάς πίσω.

     Κάνε να νοιωσουμε ακόμα λιγο την αξιοπρέπεια μας. Μην κατεβάζεις τη ψυχολογία. Άσε τον έλληνα να χαίρετε την επιστροφή του στη πολιτικοποίηση. Μη αδειάζεις Τους συναγωνιστές σου. Άσε να ελπίζουμε για να δημιουργήσουμε επιτέλους. Μην δίνεις τροφή σ αυτούς που δεν πρέπει να μιλάνε. Η πολυφωνία είναι καλή άμα φέρνει αρμονία και όχι διάλυση. ΕΣΥ σ όλη μου τη ζωή ήσουν πρότυπο και μέντορας για μένα. Μη με κάνεις ν απορώ τώρα. 

    Δες τον Τσίπρα δες το εγγόνι σου που θέλει στοργή και αγάπη. Κι άμα έχεις να του πεις τίποτα πέστο στο αυτί μην το ακούσουν οι φαιδροί οι ασήμαντοι οι εθνικοί μειοδότες. Και μη ξεχνάς ότι καλώς αυτή τη νεανική προσωπικότητα εμπιστεύτηκε ο λαός μας. Και είναι αυτός ο πολιτικός που ένωσε ετερόκλητες δύναμης της αριστεράς και όλοι τώρα έχουν φωνή. Ας παλέψουμε με συντροφικότητα ακόμα και τον ιδεολογικά αντίπαλο για να πάμε στη ζωή με αξίες. Μη βάζεις σπόρους εκεί που δε θα φυτρώσει τίποτα. Όλα αυτά επειδή σ αγαπώ. Γιάννης Ζουγανέλης»


    Αυτά από την ΣΥΡΙΖΑική Καμπότζη του Πολ-Ποτ. Ας περιμένουμε την υπογραφή του Μνημονίου 3 από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη και θα αρχίσω να μετράω πόσοι από αυτούς θα βγουν να πουν ότι είχε δίκιο ο Μανώλης Γλέζος όταν τα έλεγε...






    12 σχόλια:

    1. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (1/6)

      Για να μην μιλήσω για τις ανιστόρητες αρλουμπαρίες που έγραφαν κατά καιρούς για στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μπούλκες επί Εμφυλίου...

      Εισαγωγική παρατήρηση. Για να υπάρξει ακριβής σχετική πληροφόρηση στέλνω προς ανάρτηση την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την υπόθεση Μπούλκες όπως αυτή δημοσιεύεται στον έβδομο τόμο των «Επισήμων Κειμένων»· αραβικοί αριθμοί μεταξύ κάθετων γραμμών (| |) παραπέμπουν στις σελίδες του συγκεκριμένου τόμου, ενώ τηρείται ό,τι γράφεται με κυρτά ημίμαυρα και ορθά μαύρα στην δημοσίευση αυτή. Καλή ανάγνωση σ’ όλους και σ’ όλες, Μη Απολιθωμένος κ.λπ.

      |140|851

      Απόφαση
      του Πολιτικού Γραφείου
      της ΚΕ του ΚΚΕ


      Για την υπόθεση Μπούλκες

      Η ΙΙΙ Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ έκανε κριτική μελέτη της δράσης του Κόμματος στην τελευταία δεκαετία και συνόψισε τ’ αποτελέσματα και τα διδάγματα από τη δράση αυτή. Η Συνδιάσκεψη τόνισε ακόμα ότι «όσο πιο βαθιά μελετήσουμε τα συμπεράσματα αυτά, δούμε τα θετικά και αρνητικά μας, διδαχτούμε από τα λάθη μας, τόσο πιο αποτελεσματικά θ’ ανταποκριθούμε στα σοβαρά και υπεύθυνα καθήκοντα, που προβάλλουν σήμερα μπροστά μας. Όσο πιο αποφασιστικά αποκόψουμε το σάπιο… τόσο πιο έμπρακτα, το ΚΚΕ θα δικαιώσει τις προσδοκίες του εργαζόμενου λαού…»

      Εκτός απ’ τη γενική μελέτη της δράσης του Κόμματος η ΙΙΙ Συνδιάσκεψη ανέθεσε στην ΚΕ του ΚΚΕ και σε ειδικές επιτροπές που έβγαλε, να εξετάσουν ειδικά ορισμένες μερικότερες, αλλά σοβαρές περιπτώσεις με σκοπό κυρίως να πλουτίσει την πείρα και απ’ τα θετικά και από τα αρνητικά, που παρουσίασε στη δράση του το Κόμμα μας, και φυσικά να καταμερίσει και ευθύνες. Μια από τις περιπτώσεις που θέλουν ειδική εξέταση και μελέτη είναι και η υπόθεση Μπούλκες. Η ΙΙΙ Συνδιάσκεψη έβγαλε επιτροπή γι’ αυτόν το σκοπό, που συγκέντρωσε πολλά στοιχεία, εκθέσεις, καταγγελίες κλπ., τις μελέτησε και έβγαλε πολλά συμπεράσματα-διδάγματα, καταμερίζει ευθύνες και προτείνει μέτρα.

      Η υπόθεση του Μπούλκες μας δίνει ένα θεμελιακό δίδαγμα: Πως όταν στραπατσέρνεται η κομματική γραμμή και οι μπολσεβίκικες μέθοδες καθοδήγησης και στομώνει η επαναστατική επαγρύπνηση, ο ταξικός εχθρός, που παρουσιάζεται κάτω από τις πιο διαφορετικές μάσκες, μπορεί να δουλέψει διαλυτικά, αποσυνθετικά μέσα σε μια μεγάλη κολεκτίβα από κομμουνιστές και άλλους λαϊκούς αγωνιστές. Το μάθημα που μας δίνει το Μπούλκες πρέπει να γίνει κτήμα για όλο το Κόμμα μας απ’ τα πάνω ως τα κάτω, δίδαγμα για ν’ αποφύγουμε παραπέρα τέτοια μεγάλα στραπάτσα.

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    2. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (2/6)

      Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνοψίζοντας τα συμπεράσματα αυτά καταλήγει στα παρακάτω:

      Ι. Μετά την ήττα μας το Δεκέμβρη του 1944 και τη συμφωνία της Βάρκιζας, στις αρχές του 1945 μερικές χιλιάδες καταδιωκόμενοι αγωνιστές, κατέφυγαν στις γειτονικές Λ. Δημοκρατίες και τελικά συγκεντρώθηκαν στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας. Εκεί σαν πολιτικοί πρόσφυγες ζούσαν ομαδική οργανωμένη ζωή. Σχεδόν όλοι ήταν μαχητές του ΕΛΑΣ και μια μεγάλη αναλογία στελέχη-αξιωματικοί του ΕΛΑΣ.

      Στη γενική προσπάθεια που έκανε το ΚΚΕ, μετά τη Βάρκιζα και κυρίως |141| μετά τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για την ανασύνταξη των δυνάμεών μας και την προετοιμασία για τη νέα εξόρμηση του 1946, το Μπούλκες μπορούσε και έπρεπε να παίξει σημαντικό ρόλο προετοιμάζοντας στελέχη κομματικά, στρατιωτικά, γιατί αυτού στη μεγάλη πλειοψηφία τους ζούσαν αγωνιστές και αγωνίστριες αφοσιωμένοι στο Κόμμα και στην υπόθεση της απελευθέρωσης του ελληνικού λαού.

      ΙΙ. Από το Μπούλκες πέρασαν στο ΔΣΕ πολλοί μαχητές που πιστοί στο Κόμμα πολέμησαν στο ΔΣΕ άξια για την απελευθέρωση της Ελλάδας, του ελληνικού λαού. Όμως το Μπούλκες δεν έγινε φυτώριο δημιουργίας και διαπαιδαγώγησης στελεχών του αγώνα μας, αντίθετα από πολλές απόψεις έγινε εστία αντικομματικής μόλυνσης και διαφθοράς. Εγκαταλείφθηκε ουσιαστικά στα χέρια των τιτικών πρακτόρων Ράγκοβιτς-Καραϊβάνοφ, που με βασικό τους όργανο τον Μ. Πεχτασίδη και τους στενούς συνεργάτες του χρησιμοποιούσαν το Μπούλκες για τους δικούς τους αντεπαναστατικούς σκοπούς.

      Η «μορφωτική» δουλειά, που γίνονταν στο Μπούλκες ήταν αποστεωμένη-δογματική, διαστρέβλωνε και διάστρεφε τη γραμμή του κόμματος και αποξένωνε τους αγωνιστές και τα μέλη μας απ’ το ΚΚΕ και τους αγώνες του. Καλλιεργούσαν τη δυσπιστία και άφηναν να υπονοηθεί ότι το Μπούλκες (δηλαδή ο Μ. Πεχτασίδης και η κλίκα του) θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση του κόμματος. Η κομματική καθοδήγηση του Μπούλκες με επικεφαλής τον Πεχτασίδη, αντί για τις δοκιμασμένες μέθοδες κομματικής καθοδήγησης εφάρμοζαν στρατοκρατικές, τραμπούκικες-αντικομματικές μέθοδες καθοδήγησης, μέθοδες αστυνομικές, χαφιέδικες, που τις δανείζονταν απ’ την τιτική ΟΖΝΑ. Στο Μπούλκες επιβλήθηκε ένα καθεστώς φόβου, τρομοκρατίας, χαφιεδισμού και φαυλοκρατίας, που έπνιγε κάθε ελευθερία γνώμης, δημιουργούσε τόσο στην Κομματική Οργάνωση όσο και στον κόσμο γενικά εκεί την επιφυλακτικότητα, την καχυποψία, τη χαφιεδοφοβία και το φόβο. Καλλιεργούσε συστηματικά το πνεύμα της δουλικότητας, της υποταγής και της κολακείας και έπνιγε σατράπικα τον έλεγχο και την κριτική προς τα πάνω. Κάθε προσπάθεια για έλεγχο και κριτική προς τα πάνω χαρακτηρίζονταν σαν αντικομματική, σαν εχθρική προς το κόμμα ενέργεια. Και επακολουθούσαν μέτρα, μέχρι απομόνωση και εγκλήματα σε βάρος αγωνιστών για τα οποία οι υπεύθυνοι έχουν όχι μόνο κομματικές-πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες. Έτσι το Μπούλκες κάτω απ’ την διεύθυνση των τιτικών πρακτόρων Πεχτασίδη και της παρέας του μετατρέπεται σε εστία συνομωσίας κατά του ΚΚΕ, υπόσκαψης και χτυπήματός του απ’ τα μέσα, διαφθοράς των στελεχών και των μελών μας, σε όργανο εφαρμογής της τιτικής, ενάντια στο ΚΚΕ, πολιτικής.

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    3. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (3/6)

      ΙΙΙ. Η πολιτική αυτή εμπνέονταν και καθοδηγούνταν απ’ τους τιτικούς ηγέτες και πράκτορες Ράγκοβιτς-Καραϊβάνοφ. Για σκοπό είχε να διαφθείρει κομματικά-πολιτικά τους αγωνιστές του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ, που ζούσαν στο Μπούλκες και να στρατολογεί απ’ αυτούς πράκτορες για τ’ αντεπαναστατικά-κατασκοπευτικά σχέδιά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας απ’ τους δολοφόνους του Γ. Ζεύγου απ’ το Μπούλκες στρατολογήθηκε και |142| αρκετοί άλλοι πράκτορες-χαφιέδες από ’κει στάλθηκαν για να δράσουν στην Ελλάδα, στη σλαβομακεδονική μειονότητα ιδιαίτερα και στο ΔΣΕ. Οι τιτικοί θέλαν να κάνουν το Μπούλκες όργανο των μεγαλοσέρβικων βλέψεών τους στη Μακεδονία του Αιγαίου και άντρο υπόσκαψης, υπονόμευσης και διαφθοράς για το ΚΚΕ. Να το χρησιμοποιήσουν στην επίθεσή τους ενάντια στο ΚΚΕ και ενάντια στον απελευθερωτικό μας αγώνα γενικά, και ειδικά ενάντια στην κοινή πάλη Ελλήνων και Σλαβομακεδόνων, που αδερφικά και χέρι με χέρι πάλευαν για την απελευθέρωσή τους από τους αμερικανοάγγλους κατακτητές, για τη Λαϊκή Δημοκρατία.

      Σαν κύριο τους όργανο χρησιμοποίησαν τον Μιχάλη Πεχτασίδη, ένα τύπο διεφθαρμένο πολιτικά, με ψυχολογία αλήτικη και ύποπτο στοιχείο, που κατόρθωσε να τρυπώσει στα στελέχη της ΟΠΛΑ και συνέχεια να γίνει καθοδηγητής του Μπούλκες. Ο Μιχάλης Πεχτασίδης στην περίοδο της μεταξικής δικτατορίας είχε απομονωθεί από το Κόμμα σαν ύποπτος. Στην περίοδο της γερμανο-ιταλικής κατοχής με τη μαζική ανάπτυξη του κινήματος και τη μαζική στρατολογία, κατόρθωσε να ξανατρυπώσει στο Κόμμα και να χρησιμοποιηθεί σαν στέλεχος της ΟΠΛΑ. Τώρα αποκαλύπτεται ότι πιάστηκε απ’ τους Γερμανούς και την ειδική ασφάλεια και «αφέθηκε ελεύθερος» και γενικά η δράση του στην ΟΠΛΑ ήταν πολύ σκοτεινή και ύποπτη. Και όταν τέλος υποχρεώθηκε να κατατακτεί στις τάξεις του ΔΣΕ λιποτάκτησε στον εχθρό. Σ’ αυτόν στηρίχτηκαν βασικά οι τιτικοί πράκτορες στο Μπούλκες, για την αντεπαναστατική τους δουλειά. Άμεσοι συνεργάτες του Πεχτασίδη, μέλη της καθοδήγησης του Μπούλκες, ήταν οι Περικλής Καλοδίκης, Οδυσσέας Μπάστης, Γιώργος Βενέτης (Γιάννης Λεπενιώτης), Παύλος Κοντογιώργος. Αυτοί, με τον Πεχτασίδη αρχηγό, αποτελούσαν μια κλίκα που εφάρμοζε την τιτική γραμμή στο Μπούλκες.

      IV. Η κατάσταση αυτή που είχε επιβληθεί στο Μπούλκες, είχε σαν αποτέλεσμα να διαφθείρει πολιτικά έναν αριθμό στελεχών. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις πολιτικές και ψυχολογικές να παρασυρθεί ένας αριθμός κυρίως σλαβομακεδόνες αγωνιστές από τους πράκτορες του Τίτο, να εγκαταλείψει την κοινότητα και να πέσει ολοκληρωτικά στα δίχτυα της ΟΖΝΑ και των τιτικών πρακτόρων Πασχάλη, Κεραμιτζή, Γκότσε κλπ. που από άλλη θέση δούλευαν για τον ίδιο σκοπό. Επέδρασε αρνητικά-αντικομματικά γενικά στους αγωνιστές του Μπούλκες, έβαλε τη σφραγίδα της στην κομματική τους νοοτροπία.

      Όμως παρ’ όλες τις προσπάθειες των τιτικών και των πρακτόρων τους τα σχέδια τους δεν μπόρεσαν να πετύχουν ολοκληρωτικά. Η βασική μάζα των αγωνιστών του Μπούλκες στάθηκε κομματικά-πολιτικά στο σωστό δρόμο και πολέμησε κατοπινά στις γραμμές του ΔΣΕ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το υλικό αυτό προέρχονταν από το καλύτερο του ΕΛΑΣ και ήταν στη μεγάλη πλειοψηφία του αφοσιωμένο στο ΚΚΕ, πιστό στην υπόθεση του ελληνικού λαού. Πολλοί έπεσαν πολεμώντας σαν πραγματικοί ήρωες άξια παιδιά του ΚΚΕ. Αρκετοί σύντροφοι, όταν ξέφυγαν από το τιτικό καθεστώς του Μπούλκες, πολεμώντας σαν μαχητές του ΔΣΕ, με τη βοήθεια του Κόμματος αναδείχτηκαν σε άξια στελέχη του ΔΣΕ και του κόμματός |143| μας. Γι’ αυτό και κάθε προσπάθεια να δίνεται στους αγωνιστές αυτούς ο χαρακτηρισμός «Μπουλκιώτες» σαν κάτι το κακό και το αντιλαϊκό είναι αντικομματική, εμπνέεται και εξυπηρετεί την προσπάθεια του εχθρού και των πρακτόρων του να εκμεταλλευτούν και τώρα ακόμα αντικομματικά την υπόθεση Μπούλκες.

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    4. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (4/6)

      V. Μελετώντας την υπόθεση Μπούλκες, οι αγωνιστές που ζήσανε εκεί αλλά και ολόκληρο το Κόμμα πρέπει να βγάλουν πολλά συμπεράσματα-διδάγματα. Οι λόγοι που δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση στο Μπούλκες είναι βασικά οι παρακάτω:

      1. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έχει την πρώτη πολιτική ευθύνη, γιατί δεν προσανατόλισε και δεν έδωσε συγκεκριμένη αποστολή στους καταδιωκόμενους αγωνιστές, που πήγαιναν στο εξωτερικό. Δεν τοποθέτησε υπεύθυνο κομματικό καθοδηγητικό όργανο. Δεν ήξερε και δε φρόντισε να μάθει έγκαιρα για τις συνθήκες ζωής και γενικά για την κατάσταση που υπήρχε εκεί. Και δεν εξασφάλισε εκ μέρους του έναν έλεγχο και καθοδήγηση της δουλειάς του Μπούλκες. Το ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος ειδικά θεωρεί ότι πολιτικά υπεύθυνοι για την κατάσταση στο Μπούλκες είναι οι σ. Γιάννης Ιωαννίδης και Πέτρος Ρούσσος, που βρίσκονταν τότε στο Βελιγράδι σαν κλιμάκιο του ΠΓ και καθοδηγούσαν και την ΚΟ του Μπούλκες. Οι σύντροφοι Γιάννης Ιωαννίδης και Πέτρος Ρούσσος όταν βρέθηκαν στο Βελιγράδι δεν μπόρεσαν ν’ αντιληφθούν την κατάσταση, που είχε δημιουργηθεί στο Μπούλκες, να επέμβουν και να την αλλάξουν. Έτσι στην ΚΟ Μπούλκες εξακολουθούσε και τότε να υπάρχει η ίδια κατάσταση και ο Μιχάλης Πεχτασίδης συνέχισε την αποσυνθετική-αντικομματική του πολιτική για λογαριασμό του εχθρού.

      2. Η τιτική συμμορία μπόρεσε να χρησιμοποιήσει το Μπούλκες για τους δικούς της σκοπούς, γιατί το όπλο της κομματικής επαγρύπνησης, που οι κομμουνιστές πρέπει να το κρατών πάντα καθαρό και να το χρησιμοποιούν για την περιφρούρηση του κόμματος και της πολιτικής του γραμμής, δε χρησιμοποιήθηκε μα αντίθετα αντικαταστάθηκε με τις αστυνομικές-χαφιέδικες μέθοδες της ΟΖΝΑ. Αν οι κομμουνιστές του Μπούλκες επαγρυπνούσαν, γρήγορα θ’ αποκαλύπτονταν ο προβοκατόρικος ρόλος του Πεχτασίδη και η διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής, που γίνονταν στο Μπούλκες απ’ τον Πεχτασίδη και τους συνεργάτες του. Έβλεπαν τον Πεχτασίδη να κάνει όργια και εγκλήματα. Να ξοδεύει την περιουσία της Κοινότητας, να χειροδικεί και να εξευτελίζει τους συντρόφους και δεν πάλευαν. Δεν απευθύνονταν στο ΠΓ του κόμματος να επέμβει και να διορθώσει την κατάσταση. Η περίπτωση του Μπούλκες για άλλη μια φορά επιβεβαιώνει τη διαπίστωση της ΙΙΙ Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ ότι ένα από τα πρώτα βασικά διδάγματα, το πρώτο δίδαγμα της τελευταίας δεκάχρονης πάλης του κόμματος, είναι ότι: «…Η ολόπλευρη επαγρύπνηση πολιτική-οργανωτική… πρέπει… να είναι μια από τις βασικές, τις κύριες και πρωταρχικές απασχολήσεις του Κόμματός μας».

      3. Το Κομματικό ηγετικό αχτίφ του Μπούλκες κάτω από την επίδραση των τιτικών πρακτόρων και της πολιτικής τους δεν είδε τον προβοκατόρικο |144| ρόλο του Μ. Πεχτασίδη, δεν πάλεψε, δεν εναντιώθηκε στην πολιτική αυτή. Δεν ενημέρωνε την καθοδήγηση του κόμματος για όσα συνέβαιναν εκεί και υποστήριξε από την αρχή ως το τέλος την πολιτική του Πεχτασίδη και την εφάρμοζε στην πράξη. Μετατράπηκε σε μια κλίκα, που ξέχασε ουσιαστικά την προέλευσή του, την αποστολή του, απομακρύνθηκε από τις κομματικές μέθοδες καθοδήγησης και το συμφέρον του κόμματος, αδιαφόρησε για την κομματική διαπαιδαγώγηση των πέντε χιλιάδων αγωνιστών του Μπούλκες. Κάλυπτε και υμνολογούσε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί εκθειάζανε τον Πεχτασίδη και την προβοκατόρικη πολιτική του. Παρουσιάζανε διαστρεβλωμένα την κομματική φωνή που ακουγότανε από τη βάση και από λίγα μεσαία και κατώτερα στελέχη και κατόρθωσαν να την πνίγουν τελικά, γιατί το υπόλοιπο κομματικό αχτίφ μετατράπηκε βασικά σε άβουλο όργανο, που εκτελούσε πειθήνια τις εντολές του Μ. Πεχτασίδη και της κλίκας του, ή ανεχότανε παθητικά το αντικομματικό καθεστώς διαφθοράς που εφάρμοζε.

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    5. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (5/6)

      4. Η απομάκρυνση του Κόμματός μας, στην περίοδο της γερμανο-ιταλικής κατοχής, απ’ τις μπολσεβίκικες κομματικές οργανωτικές αρχές και η οπλατζήδικη αντικομματική, μικροαστική-αναρχική ψυχολογία (όλη σχεδόν η κομματική επιτροπή της ΚΟ Μπούλκες προέρχονταν από την ΟΠΛΑ) σημαντικά επέδρασε να δημιουργηθεί η άσχημη κατάσταση στο Μπούλκες. Μετά τη 12η Ολομέλεια το Κόμμα μας έκανε στροφή και διόρθωσε τα σοβαρά λάθη της πρώτης κατοχής, διόρθωνε την πολιτική του γραμμή και τη λαθεμένη οργανωτική του πολιτική, ξεκαθάριζε το κόμμα, άνοιξε μέτωπο ενάντια στην κακή κληρονομιά της πρώτης κατοχής κλπ. Η στροφή αυτή του κόμματος, αυτό το καινούργιο, δεν έφτασε στο Μπούλκες και η εκεί κομματική οργάνωση, στο σύνολό της, δεν μπόρεσε να παίξει σωστά το ρόλο της. Τα μεσαία και κατώτερα στελέχη και η γερή-υγιής κομματική βάση δεν πάλεψαν κομματικά με συνέπεια και αποφασιστικά με βάση και οδηγό την πολιτική γραμμή και το συμφέρο του Κόμματος ενάντια στην ολοφάνερη αντικομματική πολιτική του Πεχτασίδη και των συνεργατών του, που είχανε παραδώσει το Μπούλκες στους τιτικούς πράκτορες και το χρησιμοποιούσαν για τους αντικουκουέδικους-αντεπαναστατικούς γενικότερα σκοπούς τους. Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους αγωνιστές του Μπούλκες να υπογράψουν δηλώσεις υποταγής στον Μ. Πεχτασίδη, ένα είδος δηλώσεων μετάνοιας, πράγμα απαράδεκτο για κομμουνιστές, για μέλη του κόμματος.

      VI. Από τις πολυάριθμες εκθέσεις και καταγγελίες που συγκεντρώθηκαν από την επιτροπή, που εξετάζει την υπόθεση Μπούλκες, αποδείχνεται ότι έχουν άμεσα προσωπικές και σοβαρές ευθύνες οι:

      1) Περικλής Καλοδίκης, 2) Οδυσσέας Μπάστης, 3) Παύλος Κοντογιώργης, 4) Φώκος Αλευράς, 5) Γ. Βενέτης ή Λεπενιώτης Γιάννης, που μαζί με τον Πεχτασίδη αποτελούσαν το βασικό καθοδηγητικό αχτίφ του Μπούλκες.

      Το ΠΓ της ΚΕ τιμωρεί: Πρώτο: Τον Περικλή Καλοδίκη, άμεσο συνεργάτη του Πεχτασίδη, με βαριά κομματική μομφή και προειδοποίηση διαγραφής και τον απομακρύνει από κάθε υπεύθυνη δουλειά.

      |145|Δεύτερο: Τους Οδυσσέα Μπάστη, Παύλο Κοντογιώργη, συνεργάτες του Πεχτασίδη, με κομματική μομφή και απομάκρυνση από κάθε υπεύθυνη δουλειά για ένα χρόνο.

      Τρίτο: Τον Γ. Βενέτη ή Λεπενιώτη Γιάννη με διαγραφή από μέλος του ΚΚΕ γιατί είναι στοιχείο διεφθαρμένο πολιτικά και σαν τέτοιος ήταν ο πιστότερος συνεργάτης του Μ. Πεχτασίδη, (δεν έχει καμιά σχέση με τον Επίτροπο της VIII Μεραρχίας του ΔΣΕ Παν. Λεπενιώτη).

      Τέταρτο: Καταλογίζει σοβαρή ευθύνη στο σ. Αλευρά Φώκο, που παρά το ότι δεν παρασύρθηκε απ’ το καθεστώς διαφθοράς του Πεχτασίδη, όμως σαν παλιό στέλεχος του κόμματος, δεν μπόρεσε με βάση την κομματική γραμμή, να συσπειρώσει γύρω του τα κομματικά στελέχη και να παλέψει σωστά-κομματικά ενάντια στη συμμορία του Πεχτασίδη, δεν ενημέρωσε την καθοδήγηση του Κόμματος και ουσιαστικά, αντικειμενικά υπέκυψε κι αυτός στο αντικομματικό καθεστώς του Πεχτασίδη.

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    6. ΜΙΑΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ (6/6)

      VII. Το στραπατσάρισμα της κομματικής γραμμής και το αντικομματικό φαυλοκρατικό καθεστώς, που είχε επιβληθεί στο Μπούλκες. Η υποταγή των μελών του κόμματος σ’ αυτό το καθεστώς. Οι μέθοδες δουλειάς και «καθοδήγησης» του Μιχάλη Πεχτασίδη, που ήταν μέθοδες πολιτικής διαφθοράς των τιτικών πρακτόρων και της ΟΖΝΑ και η οπλατζήδικη ψυχολογία, που αναπτύχθηκε στο τιτικό κλίμα του Μπούλκες, επέδρασαν αρνητικά-αντικομματικά στη διαμόρφωση του κομματικού χαρακτήρα, άφησαν τα ίχνη τους στις μέθοδες δουλειάς των συντρόφων, που έκαναν στο Μπούλκες. Είναι, φυσικά, γεγονός ότι η συνεχής και επίμονη πάλη του κόμματος ενάντια σ’ αυτή την κληρονομιά έφερε σημαντικά αποτελέσματα. Βοήθησε τους συντρόφους, που προέρχονται απ’ το Μπούλκες ν’ απαλλαγούν σε μεγάλο βαθμό απ’ αυτή την επίδραση, όμως σε αρκετούς συντρόφους υπάρχουν και σήμερα ακόμα αρκετά υπολείμματα που εκδηλώνονται και στην κομματική τους νοοτροπία γενικά και ιδιαίτερα στις μέθοδες κομματικής δουλειάς και καθοδήγησης. Λόγου χάρη, με διάφορα προσχήματα προσπαθούν να εμποδίζουν τη βάση του κόμματος να μιλάει ελεύθερα και να πει τη γνώμη της, βάζουν εμπόδια στην κριτική ιδιαίτερα προς τα πάνω, την κομματική επαγρύπνηση τη μετατρέπουν σε χωροφυλακίστικη παρακολούθηση, κολακεύουν προς τα πάνω και φέρονται σατράπικα προς τα κάτω κλπ. Οι Κομματικές Οργανώσεις πρέπει να κρατούνε ανοιχτό μέτωπο πάλης ενάντια σ’ αυτά τα υπολείμματα από τις τιτικές-μπουλκιώτικες και οπλατζήδικες μέθοδες δουλειάς, ώσπου να εξαφανιστούν τελείως από την εσωκομματική μας ζωή.

      VIII. Η Επιτροπή που εξετάζει την υπόθεση Μπούλκες πρέπει να συνεχίσει τη μελέτη και την έρευνά της για να εξετάσει λεπτομερειακά όλες τις υποθέσεις, που έχουν σχέση με το Μπούλκες και για να διαπιστωθούν οι παραπέρα πολιτικές και ποινικές ευθύνες όλων των προσώπων, που βαρύνονται με την υπόθεση Μπούλκες ως το ολοκληρωτικό και στις λεπτομέρειες ξεκαθάρισμά της. Επίσης η Επιτροπή πρέπει να ξεκαθαρίσει και όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την οικονομική διαχείριση και την κοινοτική περιουσία, καθώς και τις καταγγελίες που υπάρχουν για καταχρήσεις, που |146| έγιναν τόσο σε βάρος της περιουσίας της Κοινότητας όσο και αγωνιστών και μελών της Κοινότητας.

      27 Μάρτη 1951

      Το Πολιτικό Γραφείο
      της ΚΕ του ΚΚΕ

      Αρχείο
      της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.


      Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, Επίσημα Κείμενα, Τόμος Έβδομος 1949–1955, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1995, σσ. 140–146

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    7. Μου γράφετε και ξωδεύετε χρόνο για πράγματα γνωστά. Να σας παραθέσω κι εγώ το κείμενο του Μαργαρίτη που μιλά κι εκείνος για κακώς κείμενα στο Μπούλκες.

      Ορίστε ένα απόσπασμα: Οι πρώτοι πρόσφυγες έφθασαν στο Μπούλκες από την Ελλάδα το καλοκαίρι του 1945 και έζησαν εποχές αφθονίας. Οργάνωσαν τη ζωή τους με προοπτική τη μακρόχρονη διαμονή στον τόπο. Η οργάνωση αυτή υπήρξε πρώτη πηγή των ειδικών σχολείων για το "κοινόβιο" του Μπούλκες. Όπως ήταν φυσικό το ιδιοκτησιακό καθεστώς των σπιτιών, των χωραφιών και των εργαλείων ήταν ακόμα αδιευκρίνιστο έως πολύπλοκο. Ουσιαστικά τα πάντα ανήκαν στην Κυβέρνηση της Γιουκοσλαβίας, είχαν όμως εκχωρηθεί στους Έλληνες πρόσφυγες. Καθώς οι τελευταίοι δεν είχαν ως σύνολο, νομική υπόσταση ούτε ειδικά συλλογικά όργανα η υπάρχουσα περιουσία ανατέθηκε στον μηχανισμό του ΚΚΕ, ο οποίος έπρεπε γρήγορα να οργανωθεί και να προλάβει καταχρήσεις ή αδικίες.

      Η όλη επιχέιρηση ήταν σύνθετη και προκάλεσε πολλές δυσαρέσκειες. Για πολλούς καθώς η ημερομηνία επιστροφής στην πατρίδα ήταν αμφίβολη και αόριστη, είχε μεγάλη σημασία η άνετη εγκατάσταση στον νέο τόπο διαμονής και η απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων περιουσιακών στοιχείων.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    8. Εξάλλου μεγάλο ποσοστό των νεοαφιχθέντων δεν ήταν μέλη του ΚΚΕ και η λειτουργία ενός υπόγειου και διαχειρισζόμενου από λίγους μηχανισμού που αποφάσιζε για τα δικά τους συμφέροντα, τους ήταν πολύ ενοχλητική. Ανάμεσα στους χιλιάδες που αναζητούσαν ασφάλεια και καλύτερη τύχη στο Μπούλκες πολλοί ήταν απλοί χωρικοί που έφυγαν για να γλιτώσουν τους χωρίς διάκριση ξυλοδαρμούς των παραστρατιωτικών συμμοριών και της Χωροφυλακής, που αναζητούσαν κομμουνιστές και κρυμμένα όπλα ή που απλώς λήστευαν τον κόσμο. Ο έλεγχος των οικονομικών φιλοδοξιών αυτών των ανθρώπων στο πολύ πλούσιο περιβάλλον της Βοιβοντίνας δεν ήταν απλή υπόθεση. Πολύ περισσότερο που η εκεί τοπική κοινωνία ήταν αποσαρθρωμένη από τον πόλεμο, η διαθεσιμότητα των γυναικών που είχαν χάσει τους άνδρες τους μεγάλη και ο καθένας έβλεπε μεγάλες ευκαιρίες για ένα νέο ξεκίνημα μακριά από την κόλαση της Ελλάδας.

      (...)

      Η οργάνωση προσφύγων σε πολιτικές οργανώσεις κάτω από τη μέριμνα του ΚΚΕ καθώς και η δημιουργία αναγκαίων υπηρεσιών όπως και η ΥΤΟ (Υπηρεσία Τάξης Ομάδας) καταγγέλθηκαν ως προσπάθεια των κομμουνιστών να δημιουργήσουν ένα κλίμα αυστηρού ελέγχου και τρομοκρατίας. Στην πράξη η θέση των μελέων και στελεχών του ΚΚΕ ήταν αρκετά λεπτή στην όλη υπόθεση. Καθώς ήταν τοποτηρητές μιας περιουσία που δεν τους ανήκε, έπρεπε να προλαμβάνουν κάθε ιδιοποίηση, καταστροφή ή καταχρηση. Αυτό δημιουργούσε έντονες δυσαρέσκειες οι οποίες είχαν άμεσο αντίκτυπο στον διπλωματικό χώρο.

      Οι δυσαρεστημένοι που θεωρούσαν το ΚΚΕ υπαίτιο για τη μη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που τους προσέφερε η εκεί εγκατάσταση μποσούσαν όπως και το έκαναν να μεταφέρουν την οργη τους είτε προς τους διεθνείς οργανισμούς που αργότερα έφθασαν ως εκεί διερευνώντας την υπόθεση, είτε προς τα ελληνικά κυβερνητικά προπαγανδιαστικά κανάλια.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    9. Η κατάσταση που επικράτησε στο Μπούλκες καταγγέλθηκε πολύ έυκολα ως "σταλινική διαστροφή". Θα ήταν εκτός τόπου να υποθέσουμε ότι κάτω από την πολλαπλή πίεση δεν υπήρξαν ακρότητες και άσχημες καταστάσεις. όπως γίνεται συνήθως όμως η έυκολη προσφυγή σε χαρακτηρισμούς εμποδίζει την κατανόηση του προβλήματος. Η όλη υπόθεση Μπούλκες ήταν έυθραυστη και εκρηκτικά επικίνδυνη, καθώς μπορούσε να δημιουργήσει μείζονα διπλωματικά προβλήματα.

      (...)

      Κατά την έκρηξη του Εμφυλίου η ελληνική κυβερνητική διπλωματία έβρισκε πάντα πρώην τρόφιμους του Μπούλκες πρόθυμους να καταγγείλουν ότι θα τους επέτρεπε να πάρουν την ποθητή βίζα για επιστροφή στην Ελλάδα. Έτσι το Μπούλκες καταγράφηκε ως σκοτεινή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν μι ακόμα θλιβερή ιστορία προσφυγιάς και ξεριζώματος με όλα τα συνεπακόλουθα που έχει μια τέτοια.

      Γιώργος Μαργαρίτης, Η Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, Τόμος 2β, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2002, σελ.590-593

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    10. Αυτό αποτελεί μια πληρέστερη και πιο επιστημονική προσέγγιση του ζητήματος από κάτι βιβλία με μηδενικές πηγές που μιλούν για στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομαδικές εκτελέσεις και βασανιστήρια, παραπέμποντας σε ένα αρχείο που έχει τάχα μου χαθεί...

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    11. ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΠΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

      Αγαπητέ Oberon,

      Δεν αμφισβητώ ούτε στο ελάχιστο το γεγονός ότι «υπόθεση Μπούλκες» αποτέλεσε λαβή για μιαν άνευ προηγουμένου αντικομμουνιστική και αντιΚΚΕ προπαγάνδα στα χρόνια του Εμφυλίου, αλλά και αργότερα, πράγμα που συνεχίζει να γίνεται ακόμα και σήμερα. Μιαν προπαγάνδα που δεν έμεινε στα λόγια αλλά «μετουσιώθηκε» και σε «έργα» όπως έδειξε ξεκάθαρα η ιταμή δολοφονία του Γιάννη Ζεύγου. Και τούτο ανεξάρτητα απ’ όσα και όποια λάθη διαπράχθηκαν στην συγκεκριμένη περίπτωση. Επικροτώ επομένως τα γραφόμενα του Γιώργου Μαργαρίτη, αλλά και τα δικά σου. Και δεν πρόκειται για κάποια «θεωρητική» ή «ακαδημαϊκή» επικρότηση, γιατί είχα προσωπικά πριν από τριάντα περίπου χρόνια την ευκαιρία να μιλήσω με ανθρώπους που πέρασαν από το Μπούλκες ή έκαναν εκεί και να μάθω από πρώτο χέρι πολλά πράγματα για την «υπόθεση», πράγματα που με οδηγούν στο να συμφωνήσω κατά το πλείστον με τις εκτιμήσεις του Γ. Μαργαρίτη. Αυτό, αρχικά, για να διασαφηνιστεί το «πού πατάμε και πού πηγαίνουμε».

      Η ιστορική όμως έρευνα που θέλει να είναι άξια του ονόματός της, δηλαδή να είναι επιστήμη πρέπει υποχρεωτικά να ανατρέχει στις πρωτογενείς πηγές, επειδή διαφορετικά, έωλη κι ανερμάτιστη, ούτε ιστορία ούτε έρευνα ούτε καν επιστήμη μπορεί να είναι, αφού ακόμα και οι καλύτερες αναλύσεις ποτέ δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ή να αντικαταστήσουν αυτές τις πηγές. Προϋπόθεση ύπαρξης της επιστήμης της ιστορίας είναι η αναδρομή στις πρωτογενείς πηγές, πράγμα που επιτάσσει κι η επιστημονική μεθοδολογία. Βασική πρωτογενής πηγή για την «υπόθεση Μπούλκες» είναι η σχετική απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία μέχρι το 1995 —απ’ όσο μπόρεσα μέχρι στιγμής να διαπιστώσω— δεν είχε πουθενά δημοσιευτεί στην ολότητά της, είτε σε έντυπο —επαναλαμβάνω: απ’ όσο μπόρεσα μέχρι στιγμής να διαπιστώσω— είτε σε ψηφιακή μορφή —εδώ είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρος— στο διαδίκτυο· δεν έχουμε δηλαδή να κάνουμε με «γνωστό πράγμα». Αυτό ισχύει και για πολλές άλλες ανάλογες πρωτογενείς πηγές που δεν είναι προσβάσιμες παρά μόνο σ’ όσους διαθέτουν γερή προσωπική βιβλιοθήκη ή μπορούν να τρέχουν στις δημόσιες βιβλιοθήκες.

      Ορμώμενος λοιπόν από την αδήριτη ανάγκη να γίνουν προσβάσιμες αυτές οι πηγές κι επειδή για σοβαρούς λόγους υγείας δεν μπορώ να διατηρήσω δικό μου ιστολόγιο, στον λίγο ελεύθερό μου χρόνο κι όσο μου το επιτρέπει η πολύ κακή κατάσταση της υγείας μου, ψηφιοποιώ μια σειρά από ντοκουμέντα και μαρτυρίες που αναφέρονται στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και, ανά περίπτωση, τα στέλνω προς ανάρτηση σε φίλα προς το ΚΚΕ διακείμενα ιστολόγια, όπως έκανα και με το δικό σου απ’ αφορμή αναφορά σου στην «υπόθεση Μπούλκες».

      Σημείωσε, σε παρακαλώ, ότι αυτή μου την ενασχόληση ποτέ δεν την αντιμετώπισα ως «σπατάλη χρόνου», αλλά ως υποχρεωτική —ανάλογα πάντοτε με τις πενιχρές μου δυνάμεις— συνεισφορά στην διάδοση υπεύθυνης πληροφόρησης για την ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος πιστεύοντας ότι η ιστορία του ΚΚΕ, πρώτ’ απ’ όλα μέσα από τα επίσημά του κείμενα, είναι απαραίτητο να γίνει κτήμα, και μέσω του διαδίκτυου, όλου του εργαζόμενου ελληνικού λαού. Αυτό το τελευταίο ειδικά αποκτά, για λόγους που νομίζω πως δεν χρειάζονται παραπέρα εξήγηση, ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας. Και οπωσδήποτε αυτή μου η προσπάθεια ούτε ως «επίδειξη γνώσεων» ούτε ως «ξερολισμός» θα μπορούσε να εκληφθεί.

      Φαίνεται όμως, αν κρίνω από το ύφος της αντίδρασής σου, ότι αυτή την φορά λάθος πόρτα χτύπησα. Τέλος πάντων, με το συμπάθιο που σ’ ενόχλησα και θα επιδιώξω να το αποφύγω επιμελώς στο μέλλον.

      Φιλικά,

      Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

      ΑπάντησηΔιαγραφή
      Απαντήσεις
      1. Δεν υπήρξε κανένα ύφος ή αντίδραση. Όμως φάνηκε ότι η τοποθέτηση σχετικά με το Μπούλκες έγινε προς ενίσχυση της συνάφειάς του με στρατόπεδο συγκέντρωσης. Συμφωνώ απολύτως με τη διάθεση ντοκουμέντων του ΚΚΕ και κάθε κόμματος στο κόσμο για έρευνα.

        Η υπόθεση βέβαια Μπούλκες στερείται πρωτογενών πηγών ε εξαίρεση μερικές φωτογραφίες, εφημερίδες και επίσημα κομματικά κείμενα. Όλα τα παραπάνω εμπεριέχουν και αυτά μια μονομέρεια. Τέλος πάντων, με χαρά θα δημοσιεύσω άλλα κείμενά σου, όπως θα κάνω και με την απόφαση αυτή της ΚΕ του ΚΚΕ για το Μπούλκες. Θα ήθελα όμως να μου τη στείλεις σε φωτογραφία, η pdf για την αρχειοθετήσω σιγά σιγά.


        Ευχαριστώ

        Φιλικά Oberon

        Διαγραφή