Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ και ΟΛΠ ΑΕ



Σε κλίμα μεγάλης μιντιακής προβολής, έγινε χθες η δήλωση του  αναπληρωτή Υπουργού Ναυτιλίας ότι δεν θα προχωρήσει η πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ ΑΕ σε ιδιώτες. Η δέσμευση αυτή περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα "σοσιαλιστικής οικοδόμησης" του ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάστηκε σαν «ξήλωμα των μνημονιακών νόμων».

Το παραπάνω βέβαια δεν γίνεται αναγκαία προς όφελος του λαού. Υπάρχουν και πολύ ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου και κεντρικά λόμπι συμφερόντων, τα οποία που ασχολούνται με τη ναυτιλία, τον τουρισμό ή άλλους τομές της οικονομίας και εποφθαλμιούν τα μερίδια που είναι ακόμα στην ιδιοκτησία του ΟΛΠ ΑΕ. Τα κέντρα αυτά εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση, επειδή είτε τους πετάει έξω από το « επιχειρηματικό παιχνίδι», είτε ισχυροποιεί αντίπαλα προς αυτά συμφέροντα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κέντρα αυτά που εξυπηρετούνται εδώ, προτείνουν το θατσερικό μείγμα σύμπραξης Δημόσιου - Ιδιωτικού τομέα, το οποίο προβλέπει μακροχρόνιες παραχωρήσεις υπηρεσιών και υποδομών του ΟΛΠ (τύπου Cosco) με το δημόσιο να δρα ως τυπικός ελεγκτής. Η παραπάνω πολιτική είναι απολύτως εναρμονισμένη με αυτή της ναυτιλιακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εφαρμόζεται σε πολλά μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, όπως το Ρότερνταμ. 

Είναι φιλολαϊκό ένα τέτοιο μέτρο; Ας δούμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ναυτιλιακής πολιτικής στη Μ. Βρετανία. Επί Μάργκαρετ Θάτσερ, όλη σχεδόν η λιμενική υποδομή της χώρας ενοικιάστηκε με τέτοιες συμβάσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις του κλάδου. Μετά από 10-20 χρόνια εκμετάλλευσης της υποδομής και βουνά κερδών, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις παρέδωσαν πίσω τον κρατικό λιμενικό εξοπλισμό στο βρετανικό κράτος. Ο εξοπλισμός όμως αυτός ήταν πια πεπαλαιωμένος και ως εκ τούτου τα βρετανικά λιμάνια δεν προτιμούνταν για την εξυπηρέτηση των φορτίων, καθότι θεωρούνταν αργά και ασύμφορα. Από τη δική τους μεριά, οι επιχειρήσεις που είχαν ενοικιάσει τον εξοπλισμό διατείνονταν ότι το κόστος επένδυσης σε λιμενικό εξοπλισμό είναι τεράστιο και οι ρυθμοί απόσβεσής του μικροί. Έτσι δεν ήταν συμφέρουσα μια αναβάθμιση του εξοπλισμού που είχαν ενοικιάσει.

Ακόμα όμως και σήμερα, που η προβλήτα 2 έχει παραχωρηθεί στην κινεζική Cosco, η οποία έχει δεσμευθεί για δημιουργία λιμενικών υποδομών που θα μείνουν στα χέρια του δημοσίου, με τη λήξη της σύμβασής της, η υποχρέωση της εταιρείας, βρίσκεται εν ισχύ, εάν και εφόσον το ύψος των κερδών της βρίσκεται από ένα επίπεδο και πάνω. Και προσέξτε: Των κερδών! Τίποτα δεν προβλέπεται σε περιπτώσεις ζημιογόνας επιχειρηματικής δραστηριότητας και φυσικά τίποτα δεν προβλέπεται εάν τα κέρδη της  Cosco δεν ικανοποιούν τους μετόχους της.

Άρα σε κάθε περίπτωση, το κράτος, η κρατική λαϊκή λιμενική υποδομή, αποτελεί εργαλείο για τον πλουτισμό του μεγάλου κεφαλαίου. Ο δε εξοπλισμός παραχωρείται με ληστρικές συμβάσεις, απαξιώνεται και εγκαταλείπεται (δείτε τη ζώνη επισκευών), ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την λειτουργία μιας κρατικής λαϊκής ναυτιλιακής ζώνης, υψηλών προδιαγραφών (όπως στο Γκντάνσκ επί υπαρκτού σοσιαλισμού), γεγονός βέβαια που προϋποθέτει και έναν άλλο σχεδιασμό της οικονομίας.

Για το παρών βέβαια και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα ερωτήματα που μπορούμε να θέσουμε είναι πολλά, θα παραθέσω εδώ μόνο τρία:


  • Θα μπει στον κόπο να επανεξετάσει τη σύμβαση της Cosco με τον ΟΛΠ ΑΕ, την οποία ορθά κατάγγειλε (όπως και το ΚΚΕ) ως αποικιοκρατική;
  • Θα μπει εγγυητής των εργασιακών δικαιωμάτων που τσαλαπατώνται βάναυσα από την Cosco και τα οποία αφορούν, ακριβώς αυτή τη ληστρική σύμβαση παραχώρησης;
  • Θα επιστρέψει τον ΟΛΠ ΑΕ στα χέρια του κράτους, μιας που προεκλογικά μιλούσε για κρατικοποιήσεις κομβικών οικονομικών σημείων και που ο ΟΛΠ ΑΕ, ήταν και είναι το διαμάντι της ελληνικής οικονομίας, από άποψη αποδοτικότητας, ευρωστίας και κερδών; 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου