Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από το θάνατο του γ.γ. του ΚΚΕ και καπετάνιο του ΔΣΕ Χαρίλαο Φλωράκη. Έναν αγωνιστή της εργατικής τάξης. Έναν κομμουνιστή με πλούσια την προσφορά στο κίνημα. Για το Χαρίλαο Φλωράκη έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά, κρίνω όμως απαραίτητο να σχολιάσω το παρακάτω κείμενο του Π. Λαφαζάνη για αυτή την επέτειο:
Το κείμενο ξεκινά ως εξής:
Ο Χαρίλαος είχε ένα μεγάλο σπάνιο χάρισμα που τον κρατάει ζωντανό ανάμεσα μας. Μαγνήτιζε. Όσοι τον γνώριζαν, έστω και για λίγη ώρα, δεν τον ξεχνούσαν ποτέ. Η φυσιογνωμία του στριφογυρίζει πάντα, βαθιά χαραγμένη, στη μνήμη τους.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν ήταν ένας από τους πολλούς κομμουνιστές ηγέτες της χώρας μας. Ξεχώριζε. Ήταν αυτός που κράτησε όρθιο και μεγάλο το ΚΚΕ στη μεταπολίτευση. Υπήρξε, όμως, ξεχωριστός κομμουνιστής, γιατί ταυτόχρονα ήταν βαθύτατα λαϊκός άνθρωπος και ακατάβλητος πατριώτης.
Ο Χαρίλαος είχε πάνω του κάτι το μοναδικό. Κουβαλούσε κάτι από μια πανάρχαια ελληνική κληρονομιά και ειδικότερα την κληρονομιά των μεγάλων πολέμαρχων και καπεταναίων του ’21, που βρήκαν τη δημιουργική συνέχεια τους στην Εθνική Αντίσταση. Κουβαλούσε κάτι από το ένστικτο τους, την απλότητα και το λαϊκό παροιμιώδη αφτιασίδωτο λόγο τους, τη λεβεντιά και τη ντομπροσύνη τους, τα βαθιά φυσικά ηγετικά τους χαρίσματα.
Και καταλήγει με το εντυπωσιακό:
Χαρίλαε, ψηλά στο λόφο του Αη Λια, στο Παλιοζογλώπι, που αναπαύεσαι, έχεις διαλέξει καλή θέα για να αγναντεύεις και να περιμένεις να δεις τη λεύτερη , ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκες μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου. Ίσως να μην περιμένεις για πολύ !
Εδώ πιθανολογώ ότι υπάρχουν δύο ερμηνείες του "φαινομένου Λαφαζάνης". Είτε σε κάποιο κόσμο στον οποίο ζει, ο σοσιαλισμός πλησιάζει και τον φέρνει το ΣΥΡΙΖΑ (γιατί αυτό υπονοεί ο κύριος Λαφαζάνης), είτε ο κύριος Λαφαζάνης καπηλεύεται την ιστορική μνήμη του λαού και του κινήματος, γιατί σε αυτούς ανήκει ο Χαρίλαος.
Στην πρώτη περίπτωση ευχόμαστε περαστικά και καλή ανάρρωση. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε να πούμε ότι ο κύριος Λαφαζάνης οφείλει να "σκουπίζει τα πόδια του όταν εισέρχεται στο σπίτι του λαού ", γιατί έχει τόση σχέση με το λαό και τα σύμβολά του, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Όσο και να προσπαθούν να βαφτίσουν το ψάρι κρέας, ο λαός καταλαβαίνει πολύ καλά τι είναι τι και ποιος αγωνίζεται και ποιος οσφυοκαμπτεί.
Ευτυχώς για αυτόν ο Χαρίλαος δεν ζει να του απαντήσει με εκείνα τα ωραία "λαϊκά" του "αφτιασίδωτου λόγου του"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου