Η πρώτη έκθεση έχει σαν θέμα της τα «Πέτρινα Πανεπιστήμια», ενώ η δεύτερη «Στιγμές του αγώνα μέσα στα Πανεπιστήμια... από την ΟΚΝΕ στις μέρες μας».
Παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια του αστικού κράτους να εξοντώσει ηθικά, πνευματικά και σωματικά τους κομμουνιστές, αυτοί δεν λυγίσανε! Μετατρέψανε τις φυλακές τους σε χώρους παράνομης επιμόρφωσης εξ ου και ο τίτλος της έκθεσης «Τα πέτρινα πανεπιστήμια» (βασισμένος στο ομώνυμο έργο της Κυριακής Καμαρινού).
«Μη σπαταλάτε ούτε μια στιγμή της εξορίας σας. Γίνετε όλοι μορφωμένοι αγωνιστές του παλλαϊκού μετώπου» λέει μια επιγραφή κρεμασμένη στον τοίχο του κεντρικού θαλάμου στον Αϊ Στράτη. Το σύνθημα αυτό υλοποιήθηκε.
Δημιουργήθηκαν κύκλοι μαθημάτων με πρόγραμμα διδασκαλίας τριών βαθμίδων: Λειτουργούσαν βασικές με μαθήματα που αφορούσαν αγροτικά - συνδικαλιστικά ζητήματα, ενώ γίνονταν και μαθήματα «Συνωμοτισμού». Στις ανώτερες βαθμίδες διδάσκονταν Πολιτική Οικονομία και αρχές Μαρξισμού (Αϊ Στράτης, Συγγρού). Προτεραιότητα πάντως δόθηκε από τις ομάδες διαφώτισης που είχαν δημιουργηθεί στις στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις καθώς το μορφωτικό επίπεδο των εγκλείστων, που κατά πλειοψηφία ήταν εργάτες και αγρότες, ήταν πολύ χαμηλό.
Στην Ακροναυπλία, με τη συμβολή του Γληνού, της Ιμβριώτη, του Παπαμαύρου, το σύστημα αυτομόρφωσης προσέγγισε τα πλέον πρωτοποριακά μοντέλα εκπαίδευσης όπως αυτό του σχολείου εργασίας και της κοινωνικής συγκρότησης της γνώσης.
Σημαντικό ήταν και το συγγραφικό έργο που αναπτύχθηκε στις πολύ δύσκολες συνθήκες εξορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Νίκος Μπελογιάννης, που, χωρίς μολύβι, αλλά με την κάφτρα των σπίρτων μέσα στο κελί της φυλακής, γράφει το βιβλίο «Οι πρώτες μακρινές ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας».
Τέλος, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον είχαν οι πολιτιστικές δραστηριότητες οι οποίες ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της επιμορφωτικής προσπάθειας των πολιτικών κρατουμένων. Συστάθηκαν θεατρικές και πολιτιστικές ομάδες με την καθοριστική συμβολή κομμουνιστών και πρωτοπόρων διανοουμένων. Ο Ρίτσος δίδασκε παραδοσιακούς χορούς στον Αϊ Στράτη, ενώ στο νησί υπήρχε και ορχήστρα των εξόριστων. Ήταν κι αυτό κομμάτι της γενικότερης καλλιέργειας και της κινητοποίησης των εξόριστων στους χώρους εγκλεισμού τους, στα Πέτρινα Πανεπιστήμια…
Τα παραπάνω αποτελούν μονάχα ένα μικρό μέρος της έκθεσης που θα παρουσιαστεί στο χώρο του Φεστιβάλ…
Στη δεύτερη έκθεση πιάνουμε το νήμα από τη θρυλική ΟΚΝΕ και τη δράση της στα πανεπιστήμια. Την ηρωική πάλη της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ Νέων, του Λόχου Σπουδαστών του ΕΛΑΣ «Λόρδος Μπάυρον». Tην πρωτοπόρα δράση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Την ίδρυση της ΚΝΕ, της Νεολαίας του ΚΚΕ, με απόφαση του ΠΓ του ΚΚΕ στα χρόνια της δικτατορίας που έβαλε τη σφραγίδα της στο φοιτητικό κίνημα από τον αντιδικτατορικό αγώνα μέχρι το σήμερα...
Κοινός παρανομαστής και των 2 εκθέσεων είναι ότι «στήθηκαν» με το πολύ μεγάλο μεράκι των μελών και των φίλων της ΚΝΕ. Δημιουργήθηκαν ομάδες μελέτης που έψαξαν ένα μεγάλο αρχειακό υλικό, αξιοποίησαν παλιές, αλλά και νεότερες πηγές στην έρευνά τους. Διαβάστηκαν σημαντικά έργα αγωνιστών του κομμουνιστικού κινήματος που συνέβαλαν στην κατανόηση του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο δίνονταν οι μικρές και μεγάλες μάχες του Κόμματος. Σημαντική συμβολή στην προσπάθεια αυτή είχε η αξιοποίηση του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης».
Το τελικό υλικό που συγκεντρώθηκε από την παραπάνω έρευνα είναι τόσο μεγάλο σε αξία και μέγεθος που δεν μπορούσε όλο να χωρέσει σε 2 εκθέσεις, θα αξιοποιηθεί όμως από την Οργάνωση της ΚΝΕ καθ' όλη τη διάρκεια των δραστηριοτήτων που θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα μπροστά στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ και από τα 50 της ΚΝΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου