Περνώντας από τις εστίες στην Ούλοφ Πάλμε το μάτι μου έπεσε σε ένα παλιό αυτοκολλητάκι που ήταν κολλημένο σε έναν κάδο. Πρόκειται για ένα από εκείνα τα αυτοκολλητάκια που είχαν βγει πέρυσι σε χρώμα ροζ, λαχανί και πορτοκαλί φλούο και πάνω τους είχαν μια σβάστικα και τον στίχο "Σιγά μη φοβηθώ" του Γιάννη Αγγελάκα από το γνωστό τραγούδι.
Στην πορεία μνήμης του Παύλου Φύσσα, κάθε λογής ΣΥΡΙΖαίοι, ΑΝΤΑΡΣιώτες και αναρχικοί περιέφεραν καμιά 50 τέτοια αυτοκολλητάκια κολλημένα στα ρούχα τους. Η πορεία ήταν αρκετά μαζική για τα δεδομένα τους και θυμάμαι είχε καταλήξει στην Πανόρμου, αφού είχε θέσει ως στόχο της να κλείσει τα γραφεία της Χρυσής Αυγής...
Φαντάζομαι ούτε εκείνοι θα πολυπίστευαν ότι κάτι τέτοιο υπήρχε περίπτωση να γίνει ακόμα κι αν οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν τους έφραζαν το δρόμο.
Όταν είδα τα εκατοντάδες κυριολεκτικά αυτοκόλλητα τέτοιου τύπου που είχαν κολλήσει έκανα την ίδια σκέψη που σας εκφράζω και σήμερα. "Καλά οι μαλάκες βάλανε φόντο ροζ και πορτοκαλί στον αγκυλωτό σταυρό;". Αυτό που μπορεί να ακούγεται απλή "πολιτική γκρίνια" και να φαντάζει γραφικότητα, θεωρώ πως περιέχει μια σοβαρή ποσότητα ουσίας.
Σε ένα επίπεδο αισθητικής, το συγκεκριμένο αυτοκολλητάκι εκφράζει αυτό που αποτελεί τη διάχυτη περιρρέουσα ατμόσφαιρα του αριστερίστικου χώρου. Μια αισθητική χαλαρότητας, που περιέχει λίγο ψευτοσυνδικαλισμό της ατάκας, λίγο allstar με 3 παραμάνες, λίγο gay pride ιδωμένο ως επαναστατικότητα, λίγο αντιφασισμό, έτσι γενικά κι αόριστα και λίγο οικολογία του τύπου "δεν τρώω κρέας είναι φόνος".
Λοιπόν, αυτού του είδους η αισθητική μπορεί να κολλάει στο αμφιθέατρο της σχολής, σε camping στην Ανάφη και στη Βαλτετσίου με φούντα και Amstel, δεν κολλάει όμως στη σβάστικα. Ο φασισμός λοιπόν φίλες και φίλοι, αλλά και ο αντιφασισμός, είναι υπόθεση κατά τη γνώμη μου σοβαρότερη από αυτό.
Ο φασισμός συνδέεται οργανικά και αναπόσπαστα με τον καπιταλισμό. Είναι θα λέγαμε η πιο ακραία μορφή του. Κατά τη γνωστή φιλόσοφο Hanna Arendt: Ο φασισμός είναι ακραίος καπιταλισμός. Καρδιά της έννοιάς του είναι ο "περιττός άνθρωπος". Περιττός άνθρωπος μπορεί να νοηθεί μόνο μέσα στον καπιταλισμό και την περιττότητα που δημιουργείται στον απολυμένο και άνεργο εργαζόμενο.
Η αντιμετώπιση του φασισμού λοιπόν δεν γίνεται με καλές προθέσεις και αυτοκόλλητα σε μια πολύχρωμη εναλλακτική πορεία. Ειδικότερα, δεν γίνεται όταν το κόμμα σου (ΣΥΡΙΖΑ) διαγκωνίζεται για το ποιος θα σκύψει πιο βαθιά το κεφάλι στο κεφάλαιο (που είναι το κεφάλι του καπιταλισμού και γεννά και το φασισμό) ή όταν το κόμμα σου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) υποστηρίζει μια κυβερνητική "εργατική λύση" και μια "δημοκρατική πρόταση εργατικής εξουσίας".
Με λόγια απλά και τους νόμους της μαθηματικής ισότητας:
Φασισμός = Μορφή Καπιταλισμού
Αστική Δημοκρατία = Μορφή Καπιταλισμού
Βλέπετε καμιά σχέση;
Κλείνοντας θέλω να πω κι αυτό, όταν βάζεις ροζ στον αγκυλωτό σταυρό δεν δείχνεις μόνο πόσο ανίδεος και αστοιχείωτος πολιτικά είσαι. Ελαφρώνεις το πρακτικό του περιεχόμενο, αμβλύνεις τα χαρακτηριστικά και τα κριτήρια του κόσμου που σε ακολουθεί απέναντί του και τον καθιστάς ανέτοιμο απέναντι στο πραγματικό του χρώμα, που είναι μόνο ένα: Το μαύρο
Ο φασισμός συνδέεται οργανικά και αναπόσπαστα με τον καπιταλισμό. Είναι θα λέγαμε η πιο ακραία μορφή του. Κατά τη γνωστή φιλόσοφο Hanna Arendt: Ο φασισμός είναι ακραίος καπιταλισμός. Καρδιά της έννοιάς του είναι ο "περιττός άνθρωπος". Περιττός άνθρωπος μπορεί να νοηθεί μόνο μέσα στον καπιταλισμό και την περιττότητα που δημιουργείται στον απολυμένο και άνεργο εργαζόμενο.
Η αντιμετώπιση του φασισμού λοιπόν δεν γίνεται με καλές προθέσεις και αυτοκόλλητα σε μια πολύχρωμη εναλλακτική πορεία. Ειδικότερα, δεν γίνεται όταν το κόμμα σου (ΣΥΡΙΖΑ) διαγκωνίζεται για το ποιος θα σκύψει πιο βαθιά το κεφάλι στο κεφάλαιο (που είναι το κεφάλι του καπιταλισμού και γεννά και το φασισμό) ή όταν το κόμμα σου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) υποστηρίζει μια κυβερνητική "εργατική λύση" και μια "δημοκρατική πρόταση εργατικής εξουσίας".
Με λόγια απλά και τους νόμους της μαθηματικής ισότητας:
Φασισμός = Μορφή Καπιταλισμού
Αστική Δημοκρατία = Μορφή Καπιταλισμού
Βλέπετε καμιά σχέση;
Κλείνοντας θέλω να πω κι αυτό, όταν βάζεις ροζ στον αγκυλωτό σταυρό δεν δείχνεις μόνο πόσο ανίδεος και αστοιχείωτος πολιτικά είσαι. Ελαφρώνεις το πρακτικό του περιεχόμενο, αμβλύνεις τα χαρακτηριστικά και τα κριτήρια του κόσμου που σε ακολουθεί απέναντί του και τον καθιστάς ανέτοιμο απέναντι στο πραγματικό του χρώμα, που είναι μόνο ένα: Το μαύρο
ΥΓ: Το αίμα του Παύλου Φύσσα ήταν κόκκινο, κανένα συνειρμό ως προς την αισθητική δεν μπορούσατε να κάνετε;
 |
| Να και το αυτοκόλλητο που βρήκα στις εστίες |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου