Οι «παραμύθες» και τα παραμύθια του ναρκω - φεστιβάλ

Kι εκεί που ο κόσμος καίγονταν βαρκούλες αρμενίζαν. Ο λόγος για τις τελευταίες "πολιτικές ανησυχίες" της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για την νομιμοποίηση της κάνναβης. Σε μια χώρα με κατώτατο μισθό 490 καθαρά, ανεργία νέων 60% και εργασιακά διακαιώματα στον απόπατο, το πρώτο μέλημα της νεολαίας της κυβέρνησής μας υπήρξε η νομιμοποίηση της φούντας...

Στις 9 Μάη διοργανώθηκε στην Αθήνα για δέκατη συνεχόμενη χρονιά ναρκω - φεστιβάλ, από τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, το Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ και μια πλατφόρμα ΜΚΟ, καθώς όλοι μαζί έχουν αναλάβει το δικό τους μερίδιο στη ζύμωση των συνειδήσεων για την υλοποίηση μιας άκρως επικίνδυνης ναρκω - πολιτικής. «Σημαία» των διοργανωτών, οι οποίοι πλασάρονται με ένα ψευτο - πρωτοποριακό προφίλ, είναι η υλοποίηση μέχρι κεραίας της πολιτικής της ΕΕ για τα ναρκωτικά. Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, καλλιέργεια κάνναβης για προσωπική χρήση, μείωση της βλάβης. Κάθε επιμέρους σημείο, καθώς και το σύνολο αυτής της πολιτικής, αντικρούει σε επιστημονικά δεδομένα, αλλά και στην πραγματικότητα.

Κι επειδή το συγκεκριμένο ναρκω - φεστιβάλ στοχεύει κυρίως στο μυαλό και το συναίσθημα των νέων ανθρώπων, κρίνεται επιβεβλημένη η αποδόμηση βήμα προς βήμα της προπαγάνδας που γίνεται μέσω του διαφημιστικού φυλλαδίου που διανέμεται σε κεντρικά σημεία της πόλης και κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα φυλλάδιο - συνέχεια της προπαγάνδας των τελευταίων δύο δεκαετιών στη χώρα μας, που εξαπολύουν οι διακομματικοί σύμμαχοι της ναρκω - κουλτούρας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.).

Πάμε όμως να συζητήσουμε του ζήτημα σε κάθε μία από τις διαστάσεις του

Σου λένε: «Η χρήση και κατάχρηση ουσιών είναι ζήτημα δημόσιας υγείας. Ενώ υφίσταται σαν φαινόμενο από τα αρχαία χρόνια, έχει διογκωθεί σαν πρόβλημα τα τελευταία 60 χρόνια, κυρίως επειδή βρίσκεται σε καθεστώς παρανομίας».

Η αλήθεια: Η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών χάνεται στα βάθη των αιώνων, σε πρωτόγονες και αρχαίες κοινωνίες, όταν αποτελούσε μέρος μιας συλλογικής διαδικασίας, με τελετουργικό χαρακτήρα, ενταγμένη στο τότε γενικότερο πολιτιστικό πλαίσιο. Θεωρητικά στόχος ήταν η ενδυνάμωση των δεσμών του κοινωνικού ιστού της συγκεκριμένης κοινωνίας. Ομως, ακόμη και σε αυτές τις τελείως διαφορετικές συνθήκες, η χρήση ναρκωτικών ήταν απόδειξη αδυναμίας της ανθρώπινης κοινωνίας να ερμηνεύσει την αντικειμενική πραγματικότητα. Ομως η «τοξικομανία» - δηλαδή η χρήση των ουσιών ως τρόπου ζωής - εμφανίζεται πρώτη φορά το 19ο αιώνα. Δηλαδή η εγκατάσταση της εξάρτησης ως κοινωνικού φαινομένου γίνεται στη φάση του περάσματος στον καπιταλισμό. Αρχικά έπληττε κυρίως τμήματα της νεοδημιουργηθείσας τότε εργατικής τάξης και σχετιζόταν με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Με την ανάπτυξη του καπιταλισμού διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις εξάπλωσης του φαινομένου, το οποίο παίρνει πλέον επιδημικές διαστάσεις και αρχίζει να εκδηλώνεται με τα χαρακτηριστικά της πολυτοξικομανίας. Η ιατρικοποίηση της τοξικοεξάρτησης αποσκοπεί στη συσκότιση των αιτιών που την παράγουν.

Σου λένε: «Το αποτέλεσμα της απαγόρευσης είναι η γιγάντωση του οργανωμένου εγκλήματος, της διαφθοράς και της βλάβης που προκαλείται στους χρήστες. Οποιοι στηρίζουν την απαγόρευση και την καταστολή (...) στηρίζουν με αυτόν τον τρόπο τη διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα».

Ενώ η αλήθεια είναι :Η αποποινικοποίηση στην Ολλανδία μετέτρεψε το Αμστερνταμ σε κέντρο διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών και από τις πρώτες πόλεις σε εγκληματικότητα στον κόσμο. Το 2010 το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) Κάτω Χωρών απευθύνθηκε στο Δικαστήριο της ΕΕ, όπου ακόμα και ο γενικός εισαγγελέας της ΕΕ, Yves Bot, αναγκάζεται να εκτιμήσει ότι «ο ναρκω - τουρισμός συνιστά υπαρκτή και αρκούντως σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη στο Μάαστριχτ, ο αποκλεισμός της προσβάσεως κατοίκων αλλοδαπής στα coffee shops συνιστά μέτρο αναγκαίο για την προστασία των κατοίκων του δήμου από τις οχλήσεις που προκαλεί το φαινόμενο αυτό». Παράλληλα, ομολογείται στο όνομα της... δημόσιας ασφάλειας της ΕΕ ότι «ο ναρκω - τουρισμός υποθάλπει τη διεθνή εμπορία ναρκωτικών και ενισχύει οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες». Σκοπός της νόμιμης χορήγησης ναρκωτικών είναι η θεσμοθέτηση ενός κοινωνικού περιθωρίου.

Σου λένε: «Η ναρκω - απαγόρευση έχει διογκώσει το πρόβλημα της κατάχρησης ουσιών αντί να το λύσει. Δεν έχει καταφέρει να μειώσει ούτε τη ζήτηση (περισσότεροι χρήστες), ούτε και την προσφορά ουσιών που διατίθενται σε περισσότερες (αμφιβόλου ποιότητας) ποσότητες από ποτέ, ενώ η μαφία θησαυρίζει και οι χρήστες εξακολουθούν να διώκονται ως εγκληματίες».

Ενώ η αλήθεια είναι :Ενας νέος μπορεί να δοκιμάσει ναρκωτικά από περιέργεια, μίμηση, επειδή τον έλκει το απαγορευμένο, όμως όλα αυτά δεν είναι επαρκή για να τον οδηγήσουν στην εξάρτηση που συνιστά υποκατάσταση βασικών αναγκών. Σε όσες χώρες νομοθετήθηκε η αποποινικοποίηση της κάνναβης, έχει πενταπλασιαστεί η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών (εκθέσεις Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας - ESPAD, EMCDDA, Διεθνής Επιτροπή του ΟΗΕ για τον Ελεγχο των Ναρκωτικών - INCB). Η κοινωνική ανοχή στα ναρκωτικά έχει τριπλασιάσει τη χρήση στους μαθητές της Ελλάδας και έχει μειώσει την ηλικία πειραματισμού και έναρξης της χρήσης πριν τα 13 έτη. Τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν και τον Αύγουστο του 2004, όπου «η ολλανδική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι "η κάνναβη δεν είναι ακίνδυνη" ούτε για τους χρήστες, ούτε για την κοινωνία, τα coffee shops (χώροι όπου πωλείται νόμιμα και επιτρέπεται η χρήση κάνναβης) "δεν είναι άμοιρα ευθυνών" και σκοπεύει να μειώσει τον αριθμό τους που βρίσκονται κοντά σε σχολεία». Ο μαθητικός πληθυσμός της Ελβετίας κατέχει την τρίτη θέση και της Ολλανδίας την πέμπτη θέση στην Ευρώπη στη χρήση παράνομων ουσιών (Πανευρωπαϊκή Ερευνα «ESPAD» 2007 για τη χρήση ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό). Η χρήση ηρωίνης και οπιοειδών παρουσιάζει αύξηση στην Ολλανδία, ειδικά στις νεαρότερες ηλικίες (Ετήσια Εκθεση του ΟΗΕ 2008).



Σου λένε: «Η χρήση ναρκωτικών είναι μια προσωπική επιλογή που πρέπει να γίνεται σεβαστή».


Η αλήθεια: Η χρήση ναρκωτικών δεν είναι «ελεύθερη επιλογή», η χρήση και η εξάρτηση είναι ανελευθερία, γιατί ο άνθρωπος υποτάσσεται στο κυνήγι της ουσίας που κάνει χρήση. Εξάρτηση σημαίνει φραγμός στη διαδικασία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνειδητοποίησης, είναι στρέβλωση του κοινωνικού περιεχομένου κάθε μορφής δικαιώματος.


Η χρήση ναρκωτικών είναι ένα φαινόμενο που το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, έτσι επιλέγει να το διαχειριστεί ή ακόμα και να το αξιοποιήσει με στόχο τη χειραγώγηση ιδιαίτερα των νέων.


Η νόμιμη (είτε τυπικά είτε άτυπα) χορήγηση ναρκωτικών έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στο παρελθόν. «Ψυχαγωγικά χάπια» και «ηρεμιστικά» χορηγούνταν στους στρατιώτες στην εισβολή του Ιράκ, με ναρκωτικά «μπούκωσαν» τους στρατιώτες στο Βιετνάμ, με κάνναβη κατακρεούργησαν το αντιπολεμικό κίνημα που αναπτύχθηκε το 1974 στην Ολλανδία, όπου οι πλατείες της σταδιακά άδειασαν από διαδηλωτές και γέμισαν τα «coffee shops» από το 1976 με «φιλήσυχους» πολίτες...